Empuzjon : horror przyrodoleczniczy

20517

Książka

W koszyku

oceń

Empuzjon : horror przyrodoleczniczy / Olga Tokarczuk. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2022. - 391 stron : faksymilia, fotografie (w tym kolorowe), mapa ; 21 cm.

Autor

Tokarczuk Olga Autor

Forma i typ

Książki

Odbiorca

Dorośli

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Sanatoria przeciwgruźlicze Uzdrowiska

Gatunek

Powieść

Pierwsza powieść Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Nagrody Nobla. "Najciekawsze pozostaje zawsze w cieniu, w tym, co niewidoczne".

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Sadlinki

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1 (1 egz.)

Recenzje:

Powieść ma wiele obliczy, jej język jest bardzo subtelny, zakamuflowany, zmuszający czytelnika do własnych przemyśleń. Dominującym jest temat mizoginii, chociaż w „Empuzjonie” nie ma kobiecych postaci, kobiety są natomiast obecne w inny sposób: w osobie narratora, pojawiają się w fantazjach i wspomnieniach, wyszydzane i prześladowane. Na ostatnich stronach powieści przeczytamy, że opinie niektórych postaci z „Empuzjonu” to parafrazy rzeczywistych poglądów wypowiedzianych lub napisanych przez znanych filozofów czy artystów. (...) Nie każdemu z uczestników spotkania DKK spodobała się książka naszej noblistki.
Ewa Furmanik

O moim zachwycie tą książką przesądziło coś, czego poszukuje protagonista książki, młodzieniec przybywający w roku 1913 do Gobersdorf (obecnego Sokołowska), by podjąć próby kuracji choroby płucnej. Chłopak otrzymał od lekarza bezcenną radę : "Życie należy uczynić apetycznym" ("Empuzjon" str 21) .
Empuzjon spełnia ten postulat. Jego lektura to jedna z najbardziej apetycznych czynności jakie udało mi sie ostatnio podjąć. (...) Styl narracji, szczegółowość opisów nie tylko przyrody, ale i codziennych czynności, strojów i posiłków bohaterów, wszystko to dostarcza czystych czytelniczych rozkoszy.

Genialna książka z misternie zbudowanymi postaciami, łacznie z ich poglądami, i jak często u Tokarczuk zaskakujące zakończenie. Tym ciekawsza dla mnie, ponieważ znam Sokołowsko.

Dla mnie nieciekawa, ciężko mi się jej słuchało. Nie rozumiem też zakończenia.

Wg. mnie książka genialna.Uwielbiam ten klimat Olgi Tokarczuk,epoka pocz XX wieku,realia,i tajemniczy Dolny Śląsk,będący poza naszymi granicami W Niemczech ( nawet nie w zaborze niemieckim ).Ktoś napisał,że to pastisz Czarodziejskiej Góry Tomasza Manna,pochwała kobiecości i gender.Klimacik rzeczywiście podobny jak u Joanny Bator, nie tylko ze względu na atmosferę Dolnego Śląska..Niektórych utworów Tokarczuk nie przełykam, ale tą tak..

Na początku książka trochę rozczarowała mnie, ale zakończenie zaskoczyło, oczywiście pozytywni; koniec końców nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Podobny, magiczny trop u Joanny Bator. Mądra Książka.

Olga Tokarczuk swoją książką Empuzjon zainspirowała mnie do przeczytania Czarodziejskiej Góry Tomasza Manna. Dzięki jej za to.

Może to zabrzmi przewrotnie, ale ,,Empuzjon" Olgi Tokarczuk wprowadził mnie w stan zdrowego odprężenia połączonego z kuracją odkrywającą niuanse świata opisanego w powieści. Nie odczytałem książki jako horroru z przyrodoleczniczym dreszczykiem, bo wydaje mi się, że o co innego chodziło naszej noblistce w pisaniu tego wielce interesującego dzieła.
Mamy rok 1913, według wielu historyków to ostatni rok zamykający cały XIX-wieczny okres pokojowego rozwoju zachodniej cywilizacji. (...) Atmosferę zmierzchowości odczuwa się w całej fabule. Mamy śląskie uzdrowisko Görbersdorf (dzisiejsze Sokołowsko). Położone w dolinie nad podziemnym jeziorem zdaje się w tajemniczy sposób przytłaczać i obezwładniać swoich mieszkańców dusznym klimatem. Mamy też i kuracjuszy przybywających z różnych stron (z Breslau, Królewca, Wiednia, Berlina, Warszawy i Lwowa) by leczyć się z chorób płucnych.
Śledząc losy głównego bohatera - młodego studenta inżynierii wodno-kanalizacyjnej Mieczysława Wojnicza wchodzimy stopniowo w specyficzny świat tworzony przez samo sanatorium jak i kuracjuszy. Podpatrujemy ich zabiegi, podsłuchujemy ożywcze dyskusje prowadzone podczas posiłków i spacerów, smakujemy słyną nalewkę z grzybów Schwärmerei. W pewnym momencie zaczynamy dostrzegać, że opisywany świat składa się wyłącznie z męskich bohaterów: Wojnicz, Lukas, August, Frommer, Thilo, Opitz, Rajmund, doktor Semperweiss. Zadziwiające jest ile czasu w swoich dyskusjach owi mężczyźni poświęcają kobietom i ich roli w społeczeństwie. I tu dotykamy sedna powieści. Bo choć opisywany jest męski świat, to powieść Olgi Tokarczuk jest w rzeczywistości ukrytym między słowami manifestem ducha feminizmu. Bo któż tak na prawdę jest narratorem w tej książce? Trzeba doczytać aż do epilogu.
Dla mnie ,,Empuzjon" był fascynującą przygodą wykraczającą poza zwykłe przeczytanie. Zacząłem szukać informacji historycznych o Görbersdorf, przestudiowałem obrazy Heriego met de Blesa, odbyłem wirtualny spacer wokół cerkiewki w Sokołowsku. Dałem się porwać zaginionemu światu, który odszedł w mroki zapomnianych historii.

Fascynująca książka!

Historia Mieczysława/y/ Wojnicz, niby prosta ale opowiedziana po mistrzowsku, język, słowa, frazeologizmy - czyta się bez przystanku!! Zdecydowanie polecam! 🙂