Pani Henryka i morderstwo w pensjonacie./ Katarzyna Gurnard.

20130

Książka

W koszyku

oceń

Pani Henryka i morderstwo w pensjonacie./ Katarzyna Gurnard. - Warszawa : Wydawnictwo Lira, 2018. - 329, [4] strony ; 21 cm

(Pani Henryka ; cz. 1)

Autor

Gurnard Katarzyna. Autor

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Dorośli

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść Komedia kryminalna Kryminał

W pewne pochmurne październikowe popołudnie nieświadoma tego, co ją czeka emerytka Henryka Orłowska, otwiera drzwi listonoszowi. Pozornie zwykły list sprawia, że bohaterka wyrusza do pensjonatu Yorkshire na południu Polski i rozpoczyna ekscytującą przygodę, będącą jednocześnie zagadką kryminalną. Dobroduszna pani Henia - amatorka wszelkiego rodzaju atrakcji organizowanych z myślą o seniorach, z charakterystyczną dla siebie energią życiową wciela się w rolę prywatnego detektywa, który poszukuje mordercy pokojówki. Bohaterka, niestrudzona w dążeniu do zdemaskowania winnego zabójstwa, napotka na swojej drodze liczne przygody… Ta ciepła, pełna humoru opowieść z główną bohaterką przywodzącą na myśl polską pannę Marple udowadnia, że nie ma złych ludzi, co najwyżej splot wypadków może sprawić, że popełniają oni błędy.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Sadlinki

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1 (1 egz.)

Recenzje:

Powieść ta , to historia starszej pani Henryki Orłowskiej, która pewnego dnia otrzymuje list z kancelarii adwokackiej w Anglii, że jest spadkobierczynią nieznanej sobie ciotki.
Część pieniędzy z tego spadku postanawia bohaterka przeznaczyć na własne przyjemności, dlatego wyjeżdża do luksusowego pensjonatu na południu Polski, ale o angielskiej nazwie Yorkshire, by pierwszy raz w życiu bawić się i dobrze odpoczywać.
Ale złośliwy los sprawia, (...) że w dzień po jej przybyciu , ktoś pozbawia życia pokojówkę Różę.
Pani Henryka, to nie zakompleksiona starsza osoba, choć ma wiele z przywar ludzi w jej wieku, to kobieta, która nie boi się żadnych nowinek technicznych, czyta dużo i to przede wszystkim powieści kryminalnych, co wyrobiło u niej zmysł detektywistyczny. Bohaterkę cechuje też logiczne myślenie, zasada „jak zamkną drzwi, wejdź oknem”, ma pozytywne podejście do ludzi i kocha zwierzaki, a także mniemanie, że starszym wolno czasem zachować się nietaktownie, byle nie obrażać innych.
Panią Henrykę drażni fakt,że policja za bardzo nie spieszy się z wyjaśnieniem zbrodni, co jest jej na rękę i dlatego postanawia wziąć śledztwo w „swoje ręce”.
A, że nikt nie bierze na poważnie owego śledztwa , uznając jej zainteresowanie za takie ot, nieszkodliwe, dobrotliwe pogaduszki starszej pani, jej rozmówcy chętnie się zwierzają, przy okazji odpowiadając na ważne pytania. I w ten sposób pani „detektyw” pozyskała wiele ciekawych i istotnych informacji wskazujących i na motyw, i na sprawcę. A, że działała niekonwencjonalnie ….no, cóż, ale skutecznie.!
Starsza pani początkowo jest lekceważona przez stróżów prawa, ale jej pomoc w konsekwencji okazuje się nieodzowną. Ten trochę złośliwy stosunek policji do swych poczynań tłumaczy sobie zapracowaniem i ogromem spraw prowadzonych przez policjantów, Fabuła powieści lekka, ciepła , przyjemna i... humorystyczna, a bohaterowie budzą sympatię czytającego. Akcja ma kilka istotnych zwrotów , raz zwalnia, by potem szybko przyspieszyć.
POLECAM tę humorystyczna, kryminalną powieść, stanowiącą cz. I cyklu zatytułowanego „Pani Henryka”, o perypetiach uroczej, dociekliwej ,ale stanowczej i trochę na swój sposób szalonej starszej pani, próbującej wcielić się w detektywa i odkrywającej motyw zbrodni i zabójcę.
To taka lekka powieść, którą czyta się przyjemnie w jeden wieczór. Postać głównej bohaterki nawiązuje trochę do angielskiej klasyki kryminalnej.